Gauti,
þá er folks jaðarr foldir
ferr sig-Njörðum varða.
Hér er í fyrsta ok þriðja vísuorði háttlausa, en í örðu ok fjórða skothent ok riðhent.
Nú er Egils háttr:
56. Hverr ali blóði byrsta
bens rauðsylgjum ylgi,
nema svá at gramr of gildi
gráð dag margan vargi?
Gefr oddviti undir
egg nýbitnar vitni.
Herr sér fenris fitjar
framkló loðna roðna.
Hér er í fyrsta ok þriðja vísuorði háttlausa, en í öðru ok inu fjórða aðalhendingar ok riðhent.
Nú er Fleins háttr:
57. Hilmir hjalma skúrir
herðir sverði roðnu,
hrjóta hvítir askar,
hrynja brynju spangir.
Hnykkja Hlakkar eldar
harða svarðar landi.
Remma rimmu glóðir
randa grand of jarli.
Hér er svá farit hendingum sem í dróttkvæðum hætti, en hendingar eru settar saman í öndurðu vísuorði.
Nú er Braga háttr:
58. Er til hjalma hyrjar
herjum styrjar væni,
þar svá at jarl til ógnar
egnir tognu sverði.
Sjá kná garð fyr grundu
grindar Þundar jaðra,
er skatna vinr skjaldar
skyldisk galdr at fremja.
Hér er í fyrsta ok þriðja vísuorði it síðasta málsorð haft til hendingar, en missir orðs ins fyrra, er gera skyldi skothending. En við þetta hendingarorð eru í öðru ok inu fjórða vísuorði hendingar, ok er þat önnur hending skothenda ok liðhending, en önnur aðalhedning við ina fyrstu. En þessar hendingar, er standa í öðru ok fjórða vísuorði, standa sem í Fleins hætti. Víða er þat í fornskálda verka, er í einni vísu eru ýmsi hættir eða háttaföll, ok má eigi yrkja eftir því, þó at þeir hættir þykki eigi spilla fornkvæðum.
Nú er u þeir hættir, greindir í þrjá staði, er kimlabönd heita. Þessi er einn:
59. Hjalmlestir skekr Hristar
hreggöld Sigars veggi.
Grams lætr í byr brjóta
brands hnigþili randa stranda.
Stálhrafna lætr stefnir
styrvind of sik þyrja.
Þiggr at Göndlar glyggvi
gagn oddviti bragna sagna.
Hér er í fjórða vísuorði í hvárum helmingi aukit aðalhending með tveim samstöfum eftir vísuorð en at öðru sem dróttkvætt.
Nú er it meira kimbland:
60. Almdrósar skylr ísa
ás flest meginbára sára.
Kænn lætr hvatt á hrönnum
hjalmsvell jöfurr gella fella.
Styrjökla kná stiklir
stinnr mens legi venja benja.
Lætr stillir frár fylla
folk sund hjarar lunda unda.
Hér eru tvenn kimblabönd í hvárum helmingi.
Þessi eru in mestu kimlabönd:
61. Hræljóma fellr hrími, tími
hár vex of gram sára ára,
frost nemr, of hlyn Hristar, Mistar
herkaldan þröm skjaldar aldar.
Gullsendir brýtr grundar Hrundar
gunnveggs stöfum leggi hreggi.
Sóknvallar, spyr ek, svelli, elli,
svá skotnar þat, gotna þrotna.
Hér fylgir hverju vísuorði kimblaband.
Nú skal rita hrynjandi háttu. Þessi er inn fyrsti:
62. Tyggi snýr á ógnar áru,
undgagl veit þat, sóknar hagli,
yngvi drífr at hreggi hlífa,
hjörr vélir fjör brynju éli.
Vísi heldr of fjörnis foldir,
folk, skiptir svá boga driftum,
skúrum lýstr of hilmi hraustan,
hans fregnum styr, Mistar regni.
Hér er it fyrsta ok þriðja vísuorð aukit framan tveim samstöfum til háttarsetningar, en ef þær eru af teknar, þá er sem eftir dróttkvætt, en ór öðru ok fjórða vísuorði má taka málsorð þat, er tvær samstöfur fylgja, in fimmta ok in sétta í vísuorði, þá er þat orð