Снорри Стурлусон

Младшая Эдда (Часть 2)

þesuum hætti eru sex samstöfur í vísuorði, en eigi er rangt, þótt verði fimm eða sjau. í fyrsta ok þriðja vísuorði eru skothendur, en aðalhendingar í öðru ok inu fjórða í hvárum tveggja stað, in fyrri hending rétt í dróttkvæðu, en in síðari stýfð eða hneppt, þat er allt eitt.

Sjá háttr er alhneppr:

78. Hrönn skerr, hvatt ferr,

húfr kaldr, allvaldr,

lá brýtr, lög skýtr,

limgarmr, rangbarmr.

Brátt skekr, byrr rekr,

blán vegg, ráskegg.

Jarl lætur almætr

ósvipt húnskift.

Í þessum hætti eru fjórar samstöfur í vísuorði ok tvær aðalhendingar ok lúkast báðar í einn staf ok allar hendingar hnepptar.

Þetta er Haðarlag:

79. Læsir leyfðr vísi

landa útstrandir

blíðr ok bláskíðum

barða randgarði.

Ern kná jarl þyrna

oddum falbrodda

jörð með élsnnærðum

jaðri hrænaðra.

Í þessum hætti eru fimm samstöfur í vísuorði, en hendingar ok stafaskipti sem í dróttkvæðum hætti.

Nú eru þeir hættir, er runhendur eru kallaðir. Þeir eru með einu móti. Hverr háttr runhendr skal vera með aðalhendingum tveim ok í sínu vísuorði hvár hending.

Þessi er rétt runhenda:

80. Lof er flutt fjörum

fyr gunnorum,

né spurð spörum

spjöll, gram snörum.

Hefi ek hans förum

til hróðrs görum

yppt óvörum

fyr auðs börum.

Þessi háttr er haldinn með einni hending í hverju vísuorði, ok svá er sú runhending, er skilr hendingar ok skiptir orðum. Því er þetta runhent kallat.

Þetta er in minni runhenda:

81. Fluttak fræði

of frama græði,

tunga tæði,

með tölu ræði.

Stef sskal stæra

stilli Mæra,

hróðr dugir hræra.

ok honum færa.

Hér gengr hending of hálfa vísu, en önnur í síðara helmingi. Þessi háttr er stýðfr eða hnepptr af inum fyrra.

Þessi er inn minnstra runhenda:

82. Slíkt er svá,

siklingr á,

öld þess ann,

orðróm þann,

jarla er

austan ver

skatna skýrstr

Skúli dýrsts.

Í þessum hætti eru þrjár samstöfur í vísuorði, en tvau vísuorð sér um hending, stafaskipti sem í dróttkvæðu. En finnast þat svá, at eigi er rangt, ef stendr einu sinni fyrir málsorð hljóðstrafr sá, er kveðandi ræðr.

Þessir er enn runhendir:

83. Naðrs gnapa ógn alla

eyðis baugvalla

hlunns of hástalla

hestar svanfjalla.

Orms er glatt galla

með gumma spjalla,

jarl fremr sveit snjalla.

Slíkt má skörung kalla.

Þessi háttr er ortr með fullri runhending, ok eru þar t´íðast fimm samstöfur í vísuorði eða sex, ef skjótat eru.

Þessi er annar:

84. Orð fekk gott gramr,

hann er gunntamr.

Mjök er fullframr

fylkir raunsamr.

Hinn er mál metr,

milding sízt getr,

þann er svá setr

seggi hvern vetr.

Þessi er hneppr af inni fyrri runhendu:

85. Mærð vill auka

Mistar lauka

góma sverði

grundar skerði.

Dýrð skal segja,

drótt má þegja,

styrjar má þegja,

styrjar glóða

stökkvi-Móða.

þí þeima sama hætti eru fjórar samstöfur í hverju vísuorði, en höfuðstafr sem í dróttkvæðum hætti, ok fylgir þeim einn hljóðfyllandi.

Þessi er inn þriði háttr runhendr:

86. Veit ek hrings hraða

í höll laða,

gott er hús Hlaða,

hirð ölsaða.

Drekkr gramr glaða,

en at gjöf vaða

vitar valstaða,