Так говорит Арнор Скальд Ярлов, называя Одина «Всеотцом»:
Nú skal láta heyra dæmin, hvernig höfuðskáldin hafa látit sér sóma at yrkja eptir þessum heitum ok kenningum, svá sem segir Arnórr jarlaskáld, at Óðinn heiti Alföðr:
[далее следует соответствующая. полустрофа с упомянутым обозначением Одина.]
Nú hykk slíðrhugaðs segja,
síð léttir mér stríða,
þýtr Alföður, ýtum
jarls kostu, brim hrosta.
Поэзия здесь именуется «бражным буруном Всеотца». Хавард Хромой сказал так: [приводится полустрофа Хаварда Хромого, в которой Один называется «богом повешенных».
Hér kallar hann ok skáldskapinn hrostabrim Alföður. Hávarðr halti kvað svá:
Nú er jódraugum ægis
arnar flaug of hauga;
hygg ek, at heimboð þiggi
Hangagoðs af vangi.
Далее следуют скальдические полустрофы Вига-Глума,
Svá kvað Víga-Glúmr:
Lattisk herr með höttu
Hangatýs at ganga,
þóttit þeim at hætta
þekkiligt, fyrir brekku.
Рэва,
Svá kvað Refr:
Oft kom, jarðar leiptra
er Baldr hniginn skaldi,
hollr at helgu fulli
Hrafnásar mér, stafna.
Эйвинда Губителя Скальдов,
Svá kvað Eyvindr skáldaspillir:
И того,
кто птиц Грима
сам поил
питьем бакланов
Тюра груза, —
Сигурда
конунги
сгубили в Эгло.
Ok Sigurð
hinn er svönum veitti
hróka bjór
Haddingja vals
Farmatýs,
fjörvi næmðu
jarðráðendr
á Öglói.
Глума Гейрасона,
Svá kvað Glúmr Geirason:
Þar var, hrafna byrjar
þeim stýrðu goð Beima
sjalfr í sæki-alfi
Sigtýrs Atals dýra.
Svá kvað Eyvindr enn:
Гёндуль и Скёгуль
послал Гаутатюр
избрать из рода
Ингви конунга,
чтобы оного
увлечь в Вальгаллу.
Göndul ok Skögul
sendi Gautatýr
at kjósa of konunga,
hverr Yngva ættar
skyldi með Óðni fara
ok í Valhöllu vera.
Ульва Уггасона,
Svá kvað Úlfr Uggason:
Ríðr at vilgi víðu
víðfrægr, en mér líða,
Hroptatýr, of hváfta
hróðrmál, sonar báli.
Тьодольва из Хвина
Svá kvað Þjóðólfr inn hvinverski:
Valr lá þar á sandi,
vitinn inum eineygja
Friggjar faðmbyggvi,
fögnuðum dáð slíkri.
и Халльфреда, в которых есть следующие кеннинги или хейти Одина: «Тюр повешенных», «ас воронов», «Тюр ноши», «Тюр победы», «Тюр гаутов» («гауты» — это воины), «Хрофта-Тюр», «супруг Фригг», «Третий».]
Þat kvað Hallfreðr:
Sannyrðum spenr sverða
snarr þiggjandi viggjar
barrhaddaða byrjar
biðkván und sik Þriðja.
Здесь также есть пример того, что земля зовется в поэзии «женою Одина». [В последующих полустрофах скальдов Эйвинда,
Hér er þess dæmi, at jörð er kölluð kona Óðins í skáldskap. Svá er hér sagt, at Eyvindr kvað:
Хермод и Браги! —
рек Хрофтатюр, —
Встречайте с почетом
витязя грозного,
в горние хоромы
сюда грядуща!
Hermóðr ok Bragi,
kvað Hroptatýr,
gangið í gögn grami,
því at konungr ferr,
sá er kappi þykkir,
til hallar hinig.
Кормака,
Svá kvað Kormákr:
Eykr með ennidúki
jarðhljótr día fjarðar
breyti, hún sá er, beinan,
bindr. Seið Yggr til Rindar.
Стейнтора,
Svá kvað Steinþórr:
Forngörvan á ek firnum
farms Gunnlaðar arma
horna fors at hrósa
hlítstyggs ok þó lítinn.
Ульва Уггасона,
Svá kvað Úlfr Uggason:
Þar hykk sigrunni svinnum
sylgs valkyrjur fylgja
heilags tafns ok hrafna.
Hlaut innan svá minnum.
Эгиля Скаллагримссона,
Svá kvað Egill Skalla-Grímsson:
Blætk eigi af því
bróður Vílis,
goðjaðar,
at ek gjarn séa;
þó hefr Míms vinr
mér of fengit
bölva